Rasy

Oto rasy kotów, o których już mówiliśmy.

_____________________________________________

KOT ABISYŃSKI
_____________________________________________

Wbrew obiegowej opinii kot abisyński jest jedną z najstarszych ras kotów i wcale nie trzeba sięgać po pełne fantazji opowieści hodowców o jej pochodzeniu z czasów faraonów. Pod koniec XIX wieku rasa ta była już znana w Wielkiej Brytanii, gdzie ją uszlachetniono pod względem hodowlanym wykorzystując tego koty importowane z Afryki. Między innymi wprowadzano do hodowli także koty orientalne, aby ujednolicić wysmukłość sylwetki. W ten sposób powstał kot o ekstrawaganckim wyglądzie i wytwornym eksterierze, o szczególnych cechach futra, który ze swej strony mógł "świadczyć pionierskie usługi" przy tworzeniu wielu innych ras.

Kot Abisyński

Koty abisyńskie zdobyły światowe uznanie dopiero po drugiej wojnie światowej. Podczas gdy w Europie ich hodowla była w stanie zupełnego zastoju, Amerykanie doprowadzili hodowlę kotów abisyńskich do wysokiego poziomu i dopiero pierwsze sprowadzone do Europy ze Stanów Zjednoczonych koty abisyńskie o wysokich walorach przerwały tę stagnację. W latach 80. nastąpił także w Europie rozwój hodowli abisyńczyków sprowokowany rozlicznymi sukcesami na pokazach kotów tej rasy o dzikim zabarwieniu i zabarwieniu sorrel. Od tego czasu powstał istny barwny korowód dotyczący okrywy włosowej, który nawet trudno byłoby opisać.

Abisyńczyki mają charakter kotów pierwotnych. Są namiętnymi łowcami, uparte, a przy tym gwałtownie reagujące, żadnych walk nie unikają. Nie znoszą przymusu, a wybraną przez siebie osobę "wychowują" według swojej woli. Gdy się jednak pozyska ich sympatię, to przekształca się ona w przyjaźń do końca życia. Ich wesołe usposobienie i uwaga poświęcona wybranej osobie są nie do przecenienia. Kto raz uległ czarowi abisyńczyków nigdy nie zechce mieć kotów innej rasy.
Abisyńczyki są kotami średniej wielkości, o silnym umięśnieniu oraz wdzięcznymi w ruchu i o zwinnym ciele. Kończyny mają dobrze umięśnione i wysmukłe, zakończenie łap zaś wąskie, owalne. Długi ogon z wyraźnie ostrym końcem jest gruby u nasady i wraz z resztą ciała, a więc głową, tułowiem i kończynami, stanowi wzór doskonałej harmonii proporcji.
Duże, pełne wyrazu oczy w kształcie migdałów są dość szeroko rozstawione i świecą czystą barwą bursztynowożółtą lub zieloną.
Futro jest krótkie, ściśle przylegające do ciała, delikatne, z niewielką ilością podszycia. Główną charakterystyczną cechą wszystkich kotów abisyńskich jest jednak typowy rysunek futra spowodowany genem agouti, który powoduje, że każdy włos ma kolorowe prążki. Takie prążki na włosach spotyka się tylko u tej rasy i dlatego nazywa się je abisyńskim tickingiem. Na każdym włosie jest od 3 do 6 prążków, na przemian jaśniejszych i ciemniejszych, co wywołuje osobliwy efekt charakterystyczny dla kota abisyńskiego.
Występujące jaśniejsze miejsca na sierści wokół oczu i warg oraz znak "M" na czole są pozostałościami rysunku tabby, podobnie jak czarna kreska na powiekach wokół oczu i obrzeżenie czerwonego lusterka nosa oraz pręga grzbietowa. Wszystkie abisyńczyki mają na tylnej stronie małżowiny usznej "odcisk kciuka", a w kącie oczu smużkę, która nadaje twarzy wyraz pewnej dzikości.

Gen agouti i typ rasy sprawiają, że abisyńczyki wyglądają jak małe pumy, a ich niespożyta energia dorównuje energii dzikich kotów. Ich zdrowie i krzepkość należą do najcenniejszych właściwości, jednak są obarczone pewną chorobą dziedziczną, która jest skutkiem intensywnej hodowli. Choroba ta, zwana postępowym zanikiem (atrofią) siatkówki, występuje w dość wielu hodowlach, a wykryć ją można tylko specjalistycznymi badaniami weterynaryjnymi. Dotknięte nią koty po kilku latach ślepną, lecz już dużo wcześniej zwraca uwagę zmętnienie rogówki. Koty z tą chorobą należy natychmiast wyeliminować z hodowli, gdyż tylko w ten sposób można przeszkodzić dalszemu rozprzestrzenianiu się tej wady genetycznej. Przed kupnem młodego abisyńczyka w każdym razie należy żądać świadectwa, że rodzice nie są nią obarczeni.
Skala barw futra abisyńczyków w ostatnich latach ogromnie się rozszerzyła, w wyniku czego powstało wiele nowych atrakcyjnych odmian. Bezspornie jednak nadal najpopularniejsze są odmiany o dzikim ubarwieniu.
Klasyczne abisyńczyki mają zwykle dzikie umaszczenie. Ich futro ma ciepły kolor brązowy z czarnymi prążkami na każdym włosie. Nasada szyi, wewnętrzna strona kończyn i brzuch są barwy od ciemnopomarańczowej do morelowej. Kolor podszycia musi być zharmonizowany z resztą futra. Szare podszycie jest niepożądane i często pojawia się przejściowo w okresie zmiany włosów. Pręga grzbietowa musi być intensywnie zabarwiona. Spód tylnych łap (stóp) i koniec ogona oraz opuszki łap są czarne. Intensywnie czerwone lusterko nosa jest czarno obrzeżone.
_____________________________________________

AMERYKAŃSKI BOBTAIL KRÓTKOWŁOSY

_____________________________________________

Został uznany jako nowa rasa przez The International Cat Association (TICA). Amerykański Bobtail w Europie nie jest znany, ale został zgłoszony do rejestracji w FIFe jako dwie odrębne rasy - krótko (ABS non) i półdługowłosa (ABL non). 

Rasa ta powstała w Stanach Zjednoczonych zgodnie z modą na tworzenie nowych ras kotów podobnych do dziko żyjących. Amerykański bobtail jest kotem muskularnym o małym do średniego korpusie i krótkim, tępo zakończonym ogonie którego długość powinna wynosić od 2 do 4 cali długości, ale dopuszcza się także koty z ogonkami dłuższymi do 6 cali. Ta rasa małego "dzikiego" kota jest spokojna i przyjazna człowiekowi.                                    

Dorosłe samce amerykańskiego bobtaila osiągają wagę od 6 do 10 kilogramów, co może sugerować, że do wyhodowania tej rasy użyto dzikiego, o średniej wielkości ciała, kota rasy bobcat. Kotki, równie muskularne i mocne są trochę mniejsze. Wyhodowano także półdługowłosą odmianę nazywaną American Bobtail Longhair.

_____________________________________________

AMERYKAŃSKI BOBTAIL KRÓTKOWŁOSY

_____________________________________________

Amerykański Bobtail został uznany jako nowa rasa przez The International Cat Association (TICA). Amerykański Bobtail w Europie nie jest znany, ale został zgłoszony do rejestracji w FIFe jako dwie odrębne rasy - krótko (ABS non) i półdługowłosa (ABL non). 

Rasa ta powstała w Stanach Zjednoczonych zgodnie z modą na tworzenie nowych ras kotów podobnych do dziko żyjących. Amerykański bobtail jest kotem muskularnym o małym do średniego korpusie i krótkim, tępo zakończonym ogonie którego długość powinna wynosić od 2 do 4 cali długości, ale dopuszcza się także koty z ogonkami dłuższymi do 6 cali. Ta rasa małego "dzikiego" kota jest spokojna i przyjazna człowiekowi. 

Dorosłe samce amerykańskiego bobtaila osiągają wagę od 6 do 10 kilogramów, co może sugerować, że do wyhodowania tej rasy użyto dzikiego, o średniej wielkości ciała, kota rasy bobcat. Kotki, równie muskularne i mocne są trochę mniejsze. Wyhodowano także półdługowłosą odmianę nazywaną American Bobtail Longhair.

__________________________________________________

ANGORA
__________________________________________________

Angora jest typową "produkcją" hodowców z Wielkiej Brytanii, którzy skupieni są w ponad setce organizacjach hodowlanych podlegających jednej brytyjskiej federacji The Governing Council of the Cat Fancy (GCCF).

Angora Cat jest długowłosą wersją kota Orientalnego, podobnie jak kot Balijski jest długowłosą odmianą Syjama. Różnice są takie, że standard dla kotów Angora, w przeciwieństwie do kotów Balijskich, przewiduje wiele kolorów futerka tak samo jak w przypadku kotów Orientalnych, które wystepują w większej ilości odmian barwnych w stosunku do pierwowzoru - kota Syjamskiego.
Koty odpowiadające wzorcowi Angory w Stanach Zjednoczonych znane są jako Orientalne Długowłose (Oriental Longhair), przez FIFe podobne koty uznawane są pod nazwą Jawajskich (Javanese) a wiele innych, niezależnych federacji hodowlanych podobne koty nazywa Mandarynami (Mandarin). ANGORA
Ponad 100 lat temu Angorami nazywano Oto i dzisiejszy kot!

Angora jest typową "produkcją" hodowców z Wielkiej Brytanii, którzy skupieni są w ponad setce organizacjach hodowlanych podlegających jednej brytyjskiej federacji The Governing Council of the Cat Fancy (GCCF).

Angora Cat jest długowłosą wersją kota Orientalnego, podobnie jak kot Balijski jest długowłosą odmianą Syjama. Różnice są takie, że standard dla kotów Angora, w przeciwieństwie do kotów Balijskich, przewiduje wiele kolorów futerka tak samo jak w przypadku kotów Orientalnych, które wystepują w większej ilości odmian barwnych w stosunku do pierwowzoru - kota Syjamskiego.
Koty odpowiadające wzorcowi Angory w Stanach Zjednoczonych znane są jako Orientalne Długowłose (Oriental Longhair), przez FIFe podobne koty uznawane są pod nazwą Jawajskich (Javanese) a wiele innych, niezależnych federacji hodowlanych podobne koty nazywa Mandarynami (Mandarin). ANGORA
Ponad 100 lat temu Angorami nazywano w Ameryce koty Perskie, w Wielkiej Brytanii wydzielono odrębną rasę z zachowaniem tej samej nazwy, ale obejmującą, prócz Persów, wiele innych ras kotów długowłosych i półdługowłosych.

W latach 1960-70 prowadzono w Wielkiej Brytanii program hodowlany z użyciem dzikich kotów Abisyńskich i Syjamów, którego efektem było wyhodowanie pierwszych kotów nowej rasy nazwanej Oriental Cinnamon. Pierwsze koty półdługowłose, nazwane początkowo Długowłosymi Hawańskimi (Longhaired Havana) urodziły się dopiero w 1973 roku.
Szerszej publiczności zaprezentowano je dopiero w 1978 roku, kiedy cechy rasy utrwaliły się i były w pełni przekazywane potomstwu. Była to oficjalna premiera nowej rasy nazwanej Angora i bedącej pierwszą rasą w grupie "Orientalny Długowłosy" (Oriental Longhairs). Tym samym Brytyjczycy ponownie zmienili znaczenie terminu Angora, tym razem używając go tylko do jednej rasy. Dzisiaj Angory hoduje wielu Brytyjczyków i krzyżując je, dla utrwalenia cech wzorca, z kotami Balijskimi, wytworzyli dużą ilość nowych odmian kolorystycznych.w Ameryce koty Perskie, w Wielkiej Brytanii wydzielono odrębną rasę z zachowaniem tej samej nazwy, ale obejmującą, prócz Persów, wiele innych ras kotów długowłosych i półdługowłosych.

W latach 1960-70 prowadzono w Wielkiej Brytanii program hodowlany z użyciem dzikich kotów Abisyńskich i Syjamów, którego efektem było wyhodowanie pierwszych kotów nowej rasy nazwanej Oriental Cinnamon. Pierwsze koty półdługowłose, nazwane początkowo Długowłosymi Hawańskimi (Longhaired Havana) urodziły się dopiero w 1973 roku.
Szerszej publiczności zaprezentowano je dopiero w 1978 roku, kiedy cechy rasy utrwaliły się i były w pełni przekazywane potomstwu. Była to oficjalna premiera nowej rasy nazwanej Angora i bedącej pierwszą rasą w grupie "Orientalny Długowłosy" (Oriental Longhairs). Tym samym Brytyjczycy ponownie zmienili znaczenie terminu Angora, tym razem używając go tylko do jednej rasy. Dzisiaj Angory hoduje wielu Brytyjczyków i krzyżując je, dla utrwalenia cech wzorca, z kotami Balijskimi, wytworzyli dużą ilość nowych odmian kolorystycznych.

__________________________________________________

SAVANNAH
__________________________________________________

Savannah jest pięknym i efektownym hotem, którego wyhodowano z krzyżowania afrykańskiego serwala i kota domowego. Jest to kot o wyraźnym, cętkowanym umaszczeniu i budowie delikatniejszej od bobcata.

Savannah jest bardzo podobny do swojego dzikiego przodka. Uszy ma duże, wyraźne "pufiaste" policzki, wydłużony korpus i nogi. Cętki na futerku są zawsze czarne lub brązowe. Kształt pyszczka bardzo przypomina pyszczek serwala. Ma bardzo przyjacielski charakter, uwielbia zabawy i w odróżnieniu od większości kotów nie stroni od wody. 

Savannah jest kotem unikalnym. Głównym tego powodem jest skromność puli genów i bardzo małe mioty. Koty Savannah zostały uznane jako odrębna rasa przez TICA oraz lokalną, amerykańską organizację hodowlaną REFR.

UWAGA:  istnieją dwie różne rasy o tej samej nazwie. W Wielkiej Brytanii wyhodowano nową rasę kotów, którą także nazwano Savannah. Rasa powstała w wyniku krzyżowania kotów Bengalskich i Syjamskich. Efektem takich zabiegów hodowlanych jest niebieskooki kot o budowie Syjama, ale z ubarwieniem kotów Bengalskich.

Fotki:

Skradając się...

Młode...

Obserwując...

__________________________________________________

YORK CHOCOLATE

__________________________________________________

York Chocolate jest nową rasą utworzoną w 1983 roku w drodze krzyżowania nierasowych kotów domowych. Zdarzyło się to w miejscowości Grafton w stanie Nowy Jork (New York), co od razu sugeruje pochodzenie nazwy rasy. Na wystawie koty rasy York pokazano po raz pierwszy w 1990 roku. York Chocolate
Yorki posiadają półdługie, miękkie futerko jedwabiste w dotyku. Występuje tylko w odmianach: czekoladowa, lawendowa, ciemnoczekoladowa z białym, lawendowa z białym. Rasa rzadko występująca i mało znana.